Het begon allemaal bij een borrelend gevoel in mijn buik. Mentaal probeerde ik het moment zoveel mogelijk uit te stellen. Maar op een gegeven moment weet je dat er geen houden meer aan is; ik moest toch het kleinste kamertje bezoeken. Ik kwam binnen, ging zitten op de plastic ring die mijn achterwerk van het porselein moest scheiden en toen kwam ik er achter; ik was mijn smartphone vergeten.

Normaal gesproken neem ik die altijd mee als ik mijn behoefte ga doen. Het is toch het uitgelezen moment om toch nog even Facebook te bekijken, een Whatsappje te sturen of weer een level van Candy Crush Saga uit te spelen. Want ja, anders is het toch maar verspeelde tijd, die je nooit meer terug kan krijgen. Nou ja, stiekem bleef ik dan altijd toch wel iets langer zitten, om toch die laatste paar snoepjes op een rij te krijgen. Behalve kennelijk nu. En wat moest ik nu doen?

Naargeestig keek ik om mij heen. De Fokke en Sukke scheurkalender had ik al vaker doorgebladerd op het toilet, dus de grapjes kwamen me allemaal al bekend voor. En de kalender met de verjaardagen van mijn huisgenoten uit mijn hoofd leren ging mij ook te ver, daar heb je immers Facebook voor. Dit moest maar zo snel mogelijk afgelopen zijn.

De ontlasting stopte, dus ik scheurde maar drie velletjes wc-papier af. Nadat ik deze tussen mijn billetjes doorhaalde, bekeek ik het papier om te zien of ik nog door zou moeten vegen. En toen bleek; helemaal schoon. Een subliem gevoel. Ik deponeerde het papier in de porseleinen pot en trok door. En zo had dit bezoek aan mijn toilet toch nog een gelukkig einde.

En, wat is jouw gelukzaligste gevoel bij het toiletbezoek?

 

flUTNieuws-medewerker en student Communicatiewetenschappen Ernst van der Zaak bespreekt met enige regelmaat de problematiek van het studentenleven.